równanie charakterystyczne
Encyklopedia PWN
dyfrakcja fal, ugięcie fal,
fiz. zespół zjawisk związanych z odstępstwami od praw optyki geometrycznej występującymi podczas rozchodzenia się fal, na brzegach nieprzezroczystych przesłon, a także na niejednorodnościach ośrodka, i to tym wyraźniej, im bardziej rozmiary przeszkód (otworów) są zbliżone do długości fali.
elektronografia
zespół metod wykorzystujących dyfrakcję elektronów, stosowanych do badania struktury ciał, gł. ciał stałych krystalicznych i cząsteczek gazów.
[gr. ḗlektron ‘bursztyn’, gráphō ‘piszę’],
galaktyki
grawitacyjnie związane układy gwiazd, gazu, pyłu i ciemnej materii.
[gr.],
teoria opisująca przestrzeń według wyobrażeń ukształtowanych w starożytnej Grecji;
odpowiadająca danej liczbie koordynacyjnej figura trójwymiarowa (wielościan) lub dwuwymiarowa, której wszystkie wierzchołki obsadzone przez atomy lub jony jednego rodzaju znajdują się w jednakowej odległości od atomu lub jonu centralnego;
liczba atomowa, liczba porządkowa, Z,
chem., fiz. podstawowa wielkość charakteryzująca i definiująca pierwiastek chemiczny, określająca jego numer kolejny (położenie) w układzie okresowym pierwiastków;
